sevilen kişi özlenince yapılan şeyler

sadece onu çok özlediğim zaman yaptığım bir şey bu. herzaman da değil. çünkü özlemenin de bir raconu vardır. kendisi yüzünden hayatıma kaldığım yerden devam edemiyorum, kendisi sayesinde artık yarım bir insanım.kendisi ise hayatından gayet mutlu, varsın allah daha da mutlu etsin.ben o kadr üzüldüm, o kadar yıprandım ki, herhalde iki kişilik olmuştur.o da baştan üzülmesin, çok aşırı memnun olmasa bile hayatından; hayatına devam edebilsin bari. ana meseleye gelirsek, onu aşırı özlediğim zaman, o karşımda olsa neler söylerdim tarzında bir şeyler yazıyorum. her yazımın başlangıcı "selam, bunu okuması en zor kişi" oluyor. gerçekten de eline geçmez sanırım.geçse de okur mu, bilemiyorum. ... diyeceğim o ki; gurur falan demeyin, ister erkek ister kadın olun, delikanlı gibi sevin. sevdiğiniz insandan utanmayın, çekinmeyin, keşke demeyin onun arkasından. çünkü gün gelecek ve o keşkeler artık sizi boğacak, hayatlarınıza devam etmenizi engeller hale gelecek.

arayın abi çok mu zor?

bendeki eşyalarına sarılmak,koklamak,öpmek. hele kıyafet falan olursa of diyorum. cansız bir nesneden bu denli haz almak şaşırtıyor haliyle ama iyi de geliyor. denemesi bedava.

aramaya karar veriyorum ama aramamam lazım. belli etmese bile rahatsız oluyor sanırım. arkadaşıma yazıyorum, aramaktan vazgeçiriyor. sonra gerçekleri yüzüme vuruyor ve ben neden onu sevmediğimi hatırlıyorum. zaten alışkanlık olmuş onu özlemek. beraber olsak bile özlerdim sanırım. ama alışkanlıkları bırakmak lazım, değil mi? dün geceden son kez özledim onu. son kez ağladım onun için. bana onca kötülüğü yapan bir adamı sevmem. aklıma canımı nasıl yaktığı geliyor, tekrar uzaklaşıyorum. hayaleti bile kayboldu.

bi küçük rakı içerim duruma bağlı

Sevilen kişinin memleketine sövüyorum, kaos yaratıyorum sonra gidip uyuyorum. Bilenler bilir ******'dan adam çıkmaz.

Yanına gitme imkanım yoksa görüntülü aramayla yetiniyorum.

“Arayım mı seni?” Mesajı atmak veya direkt aramak

hiçbir şey. bildiğiniz hiçbir şey yapamıyorum. yanına gidemiyorum, yüzünü göremiyorum, konuşamıyorum, sesini duyamıyorum. açıp fotoğraflarına/fotoğraflarımıza bakamıyorum çünkü bu bir düşünce tuzağına girişin ilk adımı oluyor. bunları yapabiliyor olmanız size o an sıradan şeyler gibi gelse de aslında çok özel olduklarını ve ayni zamanda çok şanslı olduğunuzu unutmayın. keşke hepimiz az da olsa şanslı olabilseydik..

facetime

Beynimden kalbime dur şimdi dur ortalık karışık --- spoiler --- https://guldum.co/image/173289814533 --- spoiler ---

Telefonla konuşmaktan ve fotoğraflarına bakmaktan başka bir de farklı şehirlerde olmamız lanetine küfretmekten başka bir şey gelmiyor elden

fotografını açıp çok özledim zalımın oğlu diyip pubgye girmek fotografa iki dkdan uzun bakarsam gözlerim doluyo

Instagrama girip profiline bakıyorum. Birde dün gece rüyamda evlenmiştik mesela. Takıntı da değil he öyle arada aklima gelince bakarım. Mesaj atmam,etkileşim kurmam. Ama bir güzel sesi var yakında dursun şarkı soylesin. Birde abartılı bir kahkahasi. Ömrün uzar haberin olmaz o derece

Ağlamak

fotoğraflarına bakabiliyorum sadece. elden başka bir şey gelmiyor çünkü. denedim olmuyor yani.